Gry karciane i w kości w wymyślanie historii: metoda storytelling
Storytelling (z ang. opowiadanie historii) to skuteczna metoda edukacyjna bazująca na wrodzonej predyspozycji człowieka do wymiany myśli, wrażeń i obserwacji za pomocą historii. Stosowanie narracji uczy umiejętnego operowania słownictwem, werbalizowania odczuć, językowego ujmowania zdarzeń, wyrażania myśli i opisywania rzeczywistości, a także perswazyjnej wypowiedzi.
Storytelling bez wątpienia rozwija leksykalnie (słownictwo, wyrażenia językowe, idiomy), gramatycznie (stosowanie poprawnych form gramatycznych, budowanie zdań złożonych oraz łącznie ich w logiczny sposób) oraz stylistycznie (odpowiednie dobieranie i połącznie słownictwa, form gramatycznych i kompozycyji tekstu), co jest nieocenionym ćwiczeniem w nauce zarówno języka ojczystego, jak i obcego. Opowiadanie historii uczy wreszcie inwencji i kreatywności, rozwija naszą wyobraźnię oraz buduje więź pomiędzy opowiadającym i odbiorcą opowiadania.
Nic dziwnego, że ta szczególna forma komunikacji językowej przyjmując się na gruncie gier i zabaw towarzystkich stała się również kanwą wielu gier karcianych do nauki angielskiego i innych języków obcych. Storytelling pozwala przecież opowiadać historie każdemu bez względu na wiek, czy poziom umiejętności językowych, pozostawiając miejsce na swobodę twórczą.
Storytelling na lekcji języka obcego w szkole i na zajęciach indywidualnych
Układanie historii sprawdza się zarówno w przypadku zajęć, w których bierze udział wspólnie cała klasa, jak i ćwiczeń w małych grupach, a także w pracy samodzielnej.
Gry do nauki języka oferują więc całą gamę zabaw z wykorzystaniem storytellingu w formie zespołowej oraz indywidualnej. Co więcej, ich użycie nie jest zawężone do konkretnego stopnia zaawansowania językowego, gdyż to gracze określają go samodzielnie budując historie na takim poziomie trudności, jaki umożliwiają im to ich umiejętności językowe. Uczniowie rozpoczynający naukę języka będą więc układali proste historie z użyciem podstawowego słownictwa, a zawodnicy na wyższych poziomach zaawansowania zbudują opowiadania bogate leksykalnie i z użyciem złożonych form gramatycznych. Jako że minimalna zakładana ilość graczy potrzebnych do przeprowadzenia rozgrywki zazwyczaj nie przekracza kilku osób, gry zespołowe sprawdzają się więc nawet w przypadku niewielkich grup uczniów. Znajdą też zastosowanie w domu lub na wakacjach spędzanych w rodzinnym gronie.
Oto przykłady gier językowych umożliwiających zabawę w opowiadanie historii:
Układanie historyjek w oparciu o proste rzeczowniki umieszczone na wskazywanych przez prowadzącego kartach (65 podstawowych wyrazów) - gra karciana
Angielski | Niemiecki | Hiszpański | Francuski | Włoski
Układanie historyjek w oparciu o pojedyncze rzeczowniki lub ich zestawy z kart bingo (100 rzeczowników w 36 konfiguracjach na planszach bingo) - gra karciana
Angielski | Niemiecki | Hiszpański | Francuski | Włoski
Układanie historyjek w oparciu o przymiotniki umieszczone na losowanych kartach i towarzyszące im rzeczowniki (130 przymiotników) - gra karciana
Angielski | Niemiecki | Hiszpański | Francuski | Włoski
Układanie historyjek w oparciu o czasowniki umieszczone na losowanych kartach (100 czasowników) - gra karciana
Angielski | Niemiecki | Hiszpański | Francuski | Włoski
Układanie historyjek w różnych czasach w oparciu o czasowniki z planszy do gry oraz karty z wyrażeniami czasowymi (66 czasowników i 66 wyrażeń czasowych) - gra planszowo-karciana
Angielski | Niemiecki | Hiszpański | Francuski | Włoski
Układanie historyjek w oparciu o pojedyncze czasowniki lub zestawy czasowników z kart bingo (66 czasowników w 36 konfiguracjach na planszach bingo) - gra w karty
Angielski | Niemiecki | Hiszpański | Francuski | Włoski
